kızım 15 yaşında. kendi 15 yaşımı sık sık düşünüyorum son zamanlarda. bıçak sırtında geçen o zaman dilimini bir bakıma aynı bir bakıma farklı yeniden yaşıyorum. iletişim çağında iletişimsizliğin dibine vurdum kızımla. günü kurtaran kısa ve öz diyaloglara sert ve acıtıcı sözcükler serpiştiriyoruz karşılıklı. pişmanlık hemen arkasından geliyor. şehir uzak, gürültüsü kızımda şu anda.. dün bir film seyrettim. bir baba kız hikayesi denebilir. izlemek lazım. kendi 15-16 yaşıma gittim bu filmde. kırgınlıklarım, büyüme çabalarım, dünyayı başka türlü bir yer sanmalarım, yalnızlığım, hepsi dizildi önümde.. filmle ilgili bir şeyler yazabilirim diye düşünmüştüm ama galiba beceremeyeceğim.. 2004 yapımı filmmiş, ben yeni izleyebildim. dvd'sini remzi'de buldum.. konusu, kurgusu, dili ve oyuncularıyla özel bir film..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder